NIS2 – kluczowe informacje o dyrektywie dla firm

Zaktualizowana wersja przedmiotowej regulacji w dziedzinie bezpieczeństwa sieci i informacji, NIS2, odpowiada na rosnące wyzwania i zagrożenia w cyfrowym świecie. Podnosi również wymagania wobec firm i organizacji w zakresie cyberbezpieczeństwa. Jej wprowadzenie sygnalizuje znaczący krok naprzód w standardach ochrony przed incydentami cybernetycznymi. Zwiększając tym samym odporność infrastruktury krytycznej oraz sektorów kluczowych dla społeczeństwa i gospodarki.

W tym artykule zostanie omówimy czym jest dyrektywa NIS2, jakie były przyczyny jej rewizji oraz jakie zmiany wprowadza dla firm i organizacji. Przedstawimy zakres podmiotowy dyrektywy, mechanizmy weryfikacji podmiotów objętych NIS2 oraz główne obowiązki wynikające z nowych przepisów. Ponadto, zostaną przedyskutowane kary za naruszenie przepisów oraz problemy, które mogą napotkać organizacje w procesie wdrażania tych zmian.

Czym jest dyrektywa NIS 2?

Dyrektywa NIS2, formalnie znana jako Dyrektywa (UE) 2022/2555 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 grudnia 2022 r. w sprawie środków na rzecz wysokiego wspólnego poziomu cyberbezpieczeństwa w Unii, zmieniająca rozporządzenie (UE) nr 910/2014 oraz dyrektywę (UE) 2018/1972 i uchylająca dyrektywę (UE) 2016/1148 (dyrektywa NIS2). Jest najnowszym i najbardziej kompleksowym aktem prawnym Unii Europejskiej dotyczącym cyberbezpieczeństwa. Zastępuje ona dyrektywę NIS z 2016 roku, wprowadzając szereg istotnych ulepszeń i rozszerzeń.

Kluczowe aspekty dyrektywy NIS 2

Wzmocnienie środków bezpieczeństwa

Dyrektywa nakłada na państwa członkowskie obowiązek wyposażenia się w odpowiednie narzędzia. Przykładowo takie jak zespoły reagowania na incydenty bezpieczeństwa komputerowego (CSIRT) oraz kompetentne krajowe organy ds. sieci i systemów informatycznych.

Współpraca między państwami członkowskimi

Ustanowienie Grupy Współpracy ma na celu wspieranie i ułatwianie strategicznej współpracy oraz wymiany informacji między państwami członkowskimi.

Kultura bezpieczeństwa w sektorach kluczowych

Sektory takie jak energetyka, transport, woda, bankowość, infrastruktury rynku finansowego, opieka zdrowotna i infrastruktura cyfrowa, które intensywnie korzystają z technologii informacyjno-komunikacyjnych (ICT), muszą stosować odpowiednie środki bezpieczeństwa i informować właściwe krajowe organy o poważnych incydentach.

Rozszerzony zakres regulacji

Dyrektywa NIS2 poszerza zakres regulacji z pierwotnych 7 sektorów objętych dyrektywą NIS. Dodając 8 nowych sektorów, co daje łącznie 15 sektorów. Obejmuje to kluczowych dostawców usług cyfrowych, takich jak wyszukiwarki internetowe, usługi cloud computing oraz platformy handlowe online, które również muszą spełniać wymogi dotyczące bezpieczeństwa i zgłaszania incydentów.

Wzmocnienie nadzoru krajowego i współpracy transgranicznej

Dyrektywa promuje wzmocnienie nadzoru krajowego oraz współpracę na poziomie UE, aby skutecznie reagować na incydenty cybernetyczne. Państwa członkowskie są zobowiązane do przyjęcia krajowych strategii cyberbezpieczeństwa. Ustanowienia kompetentnych organów ds. cyberbezpieczeństwa oraz wyznaczenia pojedynczych punktów kontaktowych w sprawach cyberbezpieczeństwa. Dyrektywa NIS2 stanowi odpowiedź na rosnące wyzwania związane z cyfryzacją i zagrożeniami dla cyberbezpieczeństwa, podnosząc ogólny poziom gotowości i odporności na incydenty w całej Unii Europejskiej.

Tło i potrzeba zmian w dyrektywie NIS

Wprowadzenie dyrektywy NIS w 2016 roku stanowiło pierwszy krok w kierunku unifikacji przepisów dotyczących cyberbezpieczeństwa na poziomie Unii Europejskiej. Mimo że przyniosło to pewne korzyści w zakresie zwiększenia zdolności państw członkowskich do reagowania na cyberzagrożenia, szybko okazało się, że implementacja dyrektywy napotyka liczne trudności. Różnice w poziomie wdrożenia w poszczególnych krajach prowadziły do fragmentacji rynku wewnętrznego, co skutkowało niespójnością i ograniczało efektywność przepisów.

Wzrost zagrożeń cyfrowych

Cyberataki są jedną z najszybciej rozwijających się form przestępczości na świecie, charakteryzując się rosnącą skalą, kosztami i zaawansowaniem. Prognozy wskazują, że globalne koszty szkód wynikających z ataków ransomware mogą osiągnąć 20 miliardów dolarów do 2021 roku. W odpowiedzi na te wyzwania, Komisja Europejska przedstawiła propozycję zastąpienia dyrektywy NIS nowymi przepisami. Mają one na celu wzmocnienie wymagań bezpieczeństwa, adresowanie bezpieczeństwa łańcuchów dostaw, usprawnienie obowiązków raportowania oraz wprowadzenie bardziej rygorystycznych środków nadzorczych i surowszych wymagań egzekwowania.

Rozwój technologiczny i zwiększone ryzyko

Dynamiczny rozwój technologii, w tym sztucznej inteligencji i Internetu Rzeczy (IoT), wprowadza nowe wektory ataków, które stanowią wyzwania dla organizacji na niespotykaną dotąd skalę. W 2024 roku spodziewane jest, że w użyciu będzie 22,3 miliarda urządzeń IoT, co jeszcze bardziej zwiększa wyzwania w krajobrazie cyberbezpieczeństwa.

Odpowiedź UE na rosnące wyzwania

W odpowiedzi na te rosnące wyzwania, dyrektywa NIS2 została przyjęta 14 grudnia 2022 roku, wprowadzając znaczące zmiany w porównaniu do NIS 1. Wymaga od państw członkowskich przyjęcia nowych przepisów, które nakładają surowsze obowiązki związane z cyberbezpieczeństwem na większą liczbę organizacji, a także zawierają surowsze środki nadzorcze i egzekucyjne. Rozszerzenie zakresu dyrektywy obejmuje więcej podmiotów i sektorów, co ma na celu zwiększenie ogólnego poziomu cyberbezpieczeństwa w Europie na dłuższą metę.

Te zmiany mają na celu stworzenie bardziej zintegrowanego i spójnego ramy dla cyberbezpieczeństwa w UE, co jest szczególnie ważne w obliczu rosnącej liczby cyberzagrożeń.

Zakres NIS2

Dyrektywa NIS2 znacząco poszerza zakres sektorów objętych regulacjami. Wprowadza progi wielkościowe określające, które podmioty wchodzą w jej zakres i muszą zgłaszać istotne incydenty cyberbezpieczeństwa do krajowych organów kompetentnych. Nowa dyrektywa eliminuje różnice między operatorami usług kluczowych a dostawcami usług cyfrowych. Są klasyfikowane na podstawie ich znaczenia i dzielone na dwie kategorie: podmioty kluczowe i podmioty ważne, które podlegają różnym reżimom nadzoru.

Podmioty kluczowe

Podmioty kluczowe to te, których zakłócenie usług mogłoby spowodować poważne konsekwencje dla społeczeństwa jako całości. W tej grupie znajdują się sektory o wysokiej krytyczności, takie jak energetyka (elektryczność, ciepłownictwo, olej, gaz i wodór); transport (powietrzny, kolejowy, wodny i drogowy); bankowość; infrastruktury rynku finansowego; zdrowie, w tym produkcja produktów farmaceutycznych, w tym szczepionek; woda pitna; ścieki; infrastruktura cyfrowa (punkty wymiany internetowej; dostawcy usług DNS; rejestry nazw TLD; dostawcy usług cloud computing; dostawcy usług centrów danych; sieci dostarczania treści; dostawcy usług zaufania; dostawcy publicznych sieci komunikacji elektronicznej i usług komunikacji elektronicznej dostępnych publicznie); zarządzanie usługami ICT (dostawcy zarządzanych usług i dostawcy zarządzanych usług bezpieczeństwa), administracja publiczna i przestrzeń kosmiczna.

Podmioty ważne

Podmioty ważne to te, które nie są klasyfikowane jako kluczowe, ale spełniają kryteria określone w dyrektywie. Wśród nich znajdują się sektory takie jak usługi pocztowe i kurierskie; gospodarka odpadami; chemikalia; żywność; produkcja urządzeń medycznych, komputerów i elektroniki, maszyn i urządzeń, pojazdów silnikowych, przyczep i naczep oraz innych środków transportu; dostawcy cyfrowi (rynki internetowe, wyszukiwarki internetowe, platformy usług społecznościowych) oraz organizacje badawcze.

Obie kategorie muszą stosować te same środki bezpieczeństwa, jednak podmioty kluczowe podlegają proaktywnemu nadzorowi, podczas gdy podmioty ważne są monitorowane dopiero po zgłoszeniu incydentu niezgodności. Organizacje muszą natychmiast ocenić, czy znajdują się w zakresie dyrektywy i czy są uznane za podmiot kluczowy czy ważny.

Weryfikacja podmiotów objętych NIS2

Dyrektywa NIS2 wprowadza szczegółowe kryteria weryfikacji dla podmiotów, które dostarczają usługi uznane za istotne lub ważne dla gospodarki i społeczeństwa europejskiego. Proces weryfikacji obejmuje kilka kluczowych etapów, które są niezbędne do zapewnienia zgodności z nowymi przepisami.

Progi wielkościowe i kryteria klasyfikacji

Podmioty, które spełniają określone progi wielkości, są automatycznie objęte dyrektywą NIS2. Progi te różnią się w zależności od sektora, ale ogólnie dotyczą firm zatrudniających co najmniej 50 pracowników oraz osiągających roczny obrót na poziomie co najmniej 10 milionów euro lub mających bilans roczny na poziomie co najmniej 10 milionów euro. W niektórych przypadkach, nawet jeśli firma nie spełnia tych kryteriów wielkościowych, może być uznana za istotną lub ważną, jeśli jest jedynym dostawcą kluczowej usługi dla działalności gospodarczej lub społecznej w danym państwie członkowskim.

Procedury rejestracji i oceny

Podmioty spełniające kryteria muszą zarejestrować się u odpowiednich organów nadzorczych i przedstawić wymagane informacje, które zostaną wpisane do rejestru państwa członkowskiego. Proces ten powinien zostać zakończony przed określonymi terminami, które różnią się w zależności od kategorii podmiotu i mogą wynosić do 17 kwietnia 2025 roku. Niektóre podmioty mogą być zobowiązane do zarejestrowania się wcześniej, do 17 stycznia 2025 roku.

Analiza GAP i ocena ryzyka

Podmioty objęte dyrektywą NIS2 powinny przeprowadzić analizę GAP, aby ocenić swoje obecne stany w zakresie cyberbezpieczeństwa i zidentyfikować luki w zabezpieczeniach. Analiza ta powinna być uzupełniona o ocenę ryzyka, która uwzględnia potencjalne zagrożenia dla krytycznych systemów i infrastruktury. Na podstawie tej oceny, podmioty powinny opracować plan działania mający na celu zarządzanie identyfikowanym ryzykiem.

Środki nadzorcze i egzekwowanie zgodności

Dyrektywa NIS2 wprowadza różnicowanie reżimów nadzorczych dla podmiotów istotnych i ważnych. Podmioty kluczowe podlegają proaktywnemu nadzorowi, co oznacza, że mogą być przedmiotem regularnych i ukierunkowanych audytów, kontroli zarówno w siedzibie, jak i poza nią, oraz mogą być zobowiązane do dostarczania informacji i udostępniania dokumentów czy dowodów. W przypadku podmiotów ważnych, nadzór jest inicjowany po zgłoszeniu incydentu niezgodności.

Podmioty muszą również upewnić się, że ich istniejące ramy bezpieczeństwa informacji cybernetycznej obejmują odpowiednie środki organizacyjne i techniczne, w tym wewnętrzne kontrole zgodności. Odpowiedzialność za środki bezpieczeństwa spoczywa również na osobach zajmujących stanowiska kierownicze w ramach organizacji, co podkreśla znaczenie odpowiedzialności na najwyższych szczeblach zarządzania.

Główne obowiązki wynikające z dyrektywy NIS2

Środki zarządzania ryzykiem

Dyrektywa NIS 2 nakłada na podmioty istotne i ważne obowiązek wdrożenia odpowiednich środków technicznych, operacyjnych i organizacyjnych, które pomogą zarządzać ryzykami związanymi z bezpieczeństwem sieci i systemów informatycznych. Środki te powinny być proporcjonalne do poziomu ryzyka i zgodne z najnowszymi standardami europejskimi oraz międzynarodowymi. Wśród wymaganych działań znajdują się:

1. Analiza ryzyka i polityka bezpieczeństwa systemów informatycznych.
2. Procedury postępowania w przypadku incydentów.
3. Zarządzanie ciągłością działania, w tym zarządzanie kopiami zapasowymi i odtwarzanie normalnej działalności po awarii.
4. Bezpieczeństwo w łańcuchu dostaw, uwzględniające aspekty bezpieczeństwa w relacjach z bezpośrednimi dostawcami lub usługodawcami.
5. Polityki i procedury oceny skuteczności środków zarządzania ryzykiem cybernetycznym.
6. Podstawowe praktyki higieny cybernetycznej i szkolenia z zakresu cyberbezpieczeństwa.
7. Polityki i procedury dotyczące stosowania kryptografii i, w odpowiednich przypadkach, szyfrowania.

Informowanie o incydentach

Zgodnie z dyrektywą NIS2, podmioty kluczowe oraz ważne są zobowiązane do stosowania procedur umożliwiających szybkie i skuteczne wykrywanie, reagowanie oraz odbudowę po incydentach cyberbezpieczeństwa. Kluczowe znaczenie ma tutaj zarządzanie incydentami, które pomaga organizacjom minimalizować skutki cyberataków, co z kolei ogranicza koszty związane z przestojami, utratą produktywności oraz szkodami reputacyjnymi.

Podmioty muszą również prowadzić dokładne i terminowe raportowanie incydentów do właściwych krajowych organów cyberbezpieczeństwa. NIS2 określa konkretne terminy powiadamiania o incydentach, w tym:

• Wstępne powiadomienie w ciągu 24 godzin od wykrycia znaczącego incydentu.
• Końcowy raport powinien być dostarczony nie później niż miesiąc po początkowym powiadomieniu o incydencie.

Zgodność z tymi wymaganiami jest kluczowa dla utrzymania wysokiego poziomu gotowości na incydenty i odporności na ataki cybernetyczne, co jest niezbędne dla ochrony krytycznej infrastruktury i kluczowych usług w Unii Europejskiej.

Kary za naruszenie przepisów

Dyrektywa NIS2 określa specyficzne kary za nieprzestrzeganie przepisów, które obejmują zarówno sankcje pieniężne, jak i niemonetarne. Kary te mogą być nałożone na podmioty istotne oraz ważne za naruszenia takie jak niewypełnienie wymogów bezpieczeństwa oraz niezgłaszanie incydentów. Wysokość konkretnych kar może różnić się w zależności od państwa członkowskiego, jednak dyrektywa ustanawia minimalny zestaw sankcji administracyjnych za naruszenie obowiązków zarządzania ryzykiem cyberbezpieczeństwa i obowiązków raportowania.

Sankcje niemonetarne

Dyrektywa NIS2 upoważnia krajowe organy nadzorcze do egzekwowania środków niemonetarnych, które obejmują:

1. Nakazy zgodności
2. Obowiązkowe instrukcje
3. Nakazy wdrożenia audytów bezpieczeństwa
4. Nakazy powiadomienia klientów podmiotów o zagrożeniach

Sankcje pieniężne

Dyrektywa NIS2 jasno rozróżnia kary finansowe dla podmiotów istotnych i ważnych:

• Dla podmiotów istotnych, państwa członkowskie muszą przewidzieć maksymalny poziom kary wynoszący co najmniej 10 000 000 EUR lub 2% rocznych globalnych przychodów, w zależności od tego, która wartość jest wyższa.
• Dla podmiotów ważnych, maksymalna kara może wynosić co najmniej 7 000 000 EUR lub 1,4% rocznych globalnych przychodów, w zależności od tego, która kwota jest wyższa.

Odpowiedzialność osobista

W ramach dyrektywy NIS2 wprowadzono również nowe środki, mające na celu obciążenie osobistej odpowiedzialności wyższego kierownictwa za rażące zaniedbania w przypadku incydentu bezpieczeństwa. Organy państw członkowskich mogą obarczać menedżerów organizacji osobistą odpowiedzialnością, jeśli udowodnione zostanie rażące zaniedbanie po incydencie cybernetycznym. Może to obejmować:

• Nakazy publicznego ujawnienia naruszeń zgodności
• Publiczne oświadczenia identyfikujące osoby fizyczne i prawne odpowiedzialne za naruszenie oraz jego charakter
• Tymczasowy zakaz pełnienia funkcji kierowniczych w przypadku powtarzających się naruszeń, jeśli organizacja jest podmiotem istotnym

Te środki są wprowadzone w celu zmniejszenia presji na działy IT, które dotychczas samodzielnie odpowiadały za bezpieczeństwo organizacji, oraz zmiany postrzegania odpowiedzialności za cyberbezpieczeństwo.

Problemy we wdrażaniu dyrektywy NIS2

Brak specjalistów

Jednym z głównych wyzwań związanych z wdrażaniem dyrektywy NIS2 jest niedobór wykwalifikowanych specjalistów w dziedzinie cyberbezpieczeństwa. Zmiany wprowadzone przez dyrektywę wymagają od organizacji posiadania kompetencji umożliwiających zarządzanie i reagowanie na incydenty bezpieczeństwa cyfrowego. Niestety, rynek pracy w tej branży jest nasycony, a kwalifikowani eksperci są coraz trudniejsi do znalezienia. To prowadzi do sytuacji, gdzie firmy nie są w stanie w pełni zaimplementować wymaganych procedur bezpieczeństwa, co zwiększa ryzyko naruszeń danych i innych problemów związanych z cyberbezpieczeństwem.

Ograniczone budżety

Kolejną istotną barierą dla wielu organizacji jest ograniczenie budżetowe. Wdrożenie skutecznych środków bezpieczeństwa i zgodność z dyrektywą NIS2 wiąże się z koniecznością poniesienia znaczących inwestycji finansowych. Firmy, szczególnie te mniejsze, mogą napotkać trudności w zabezpieczeniu wystarczających środków na aktualizację swoich systemów informatycznych, szkolenie personelu czy zatrudnienie specjalistów od cyberbezpieczeństwa. Ograniczenia budżetowe mogą więc znacząco opóźniać proces wdrażania dyrektywy, co z kolei może prowadzić do niedostosowania się do nowych regulacji i związanych z tym konsekwencji, w tym potencjalnych kar finansowych.

Najważniejsze działania do podjęcia przez organizacje

Uzyskanie wsparcia kadry zarządzającej

Proces dostosowania do dyrektywy NIS2 powinien rozpocząć się od uzyskania wsparcia ze strony wyższego kierownictwa. Zaangażowanie kierownictwa jest kluczowe, ponieważ zapewnia nie tylko niezbędne zasoby, ale również przyspiesza i usprawnia wdrażanie projektu.

Ustanowienie zarządzania projektem

Zarządzanie projektem jest niezbędne do skutecznego wdrożenia wymagań NIS2, które są złożone i wielowymiarowe. Powinno to obejmować jasno określone kroki implementacyjne, kamienie milowe, główne wyniki oraz odpowiedzialności.

Prowadzenie wstępnych szkoleń

Szkolenia z zakresu bezpieczeństwa są istotnym elementem przygotowań do spełnienia wymagań NIS2. Wczesne przeprowadzenie szkoleń zwiększa świadomość i przygotowanie zespołu na nowe regulacje.

Opracowanie polityki bezpieczeństwa informacji

Tworzenie dokumentów politycznych określających kierunki działań w zakresie cyberbezpieczeństwa jest zgodne z najlepszymi praktykami międzynarodowymi i pomaga w utrzymaniu jasnych wytycznych.

Definiowanie metodologii zarządzania ryzykiem

Zarządzanie ryzykiem jest kluczowym elementem NIS2, wymagającym szczegółowego podejścia i zrozumienia specyficznych wymagań dyrektywy.

Ocena ryzyka i opracowanie planu leczenia ryzyka

Ocena ryzyka pozwala zidentyfikować i ocenić zagrożenia dla systemów informacyjnych, a następnie opracować plan działań, który musi być zatwierdzony przez kierownictwo.

Implementacja środków cyberbezpieczeństwa

Wdrożenie środków bezpieczeństwa jest bezpośrednim wymogiem NIS 2, co może obejmować nowe procesy, działania i technologie oparte na wynikach oceny ryzyka.

Ustanowienie bezpieczeństwa w łańcuchu dostaw

NIS 2 zwraca uwagę na bezpieczeństwo w relacjach z dostawcami i usługodawcami, co wymaga oceny ich podatności i procedur rozwoju oprogramowania.

Ocena skuteczności cyberbezpieczeństwa

Zarządzanie wdrażaniem środków bezpieczeństwa powinno być monitorowane przez kierownictwo, co obejmuje ciągłe mierzenie i monitorowanie, audyty wewnętrzne oraz przeglądy zarządzania.

Ustanowienie procedur raportowania incydentów

Podmioty muszą być przygotowane do raportowania znaczących incydentów do odpowiednich organów oraz odbiorców usług.

Ciągłe szkolenia z cyberbezpieczeństwa

Szkolenia dla wszystkich pracowników, w tym kierownictwa, są szczegółowo określone w NIS 2 i powinny być regularnie aktualizowane, aby odpowiadały na pojawiające się zagrożenia.

Audyt wewnętrzny i przegląd zarządczy

Regularne audyty i przeglądy zarządcze są rekomendowane przez międzynarodowe standardy jako najlepsza praktyka w zarządzaniu cyberbezpieczeństwem.

Wykonywanie działań korygujących

Działania korygujące są systematycznym sposobem na rozwiązywanie niezgodności, co wymaga formalnej analizy przyczyn i określenia działań eliminujących te przyczyny.

Przyszłość cyberbezpieczeństwa w kontekście NIS2

Dyrektywa NIS2 stanowi kluczowy element legislacyjny w dziedzinie cyberbezpieczeństwa, nakładając nowe obowiązki na firmy i osoby działające w określonych sektorach krytycznych. Wprowadzenie tej dyrektywy sygnalizuje rozpoczęcie dyskusji na temat mądrego i zharmonizowanego podejścia do jej wdrożenia w poszczególnych państwach członkowskich. Istotne będzie osiągnięcie jeszcze wyższych poziomów cyberbezpieczeństwa niż te, które zapewniała dyrektywa NIS, a także promowanie większej harmonizacji przepisów dotyczących cyberbezpieczeństwa w państwach członkowskich UE.

Nowe obowiązki i zwiększona harmonizacja

Dyrektywa NIS2, w porównaniu z pierwszą dyrektywą, wprowadza bardziej rygorystyczne wymagania dotyczące bezpieczeństwa i raportowania dla przedsiębiorców. Także surowsze środki nadzorcze stosowane przez krajowe organy. Raport EY podkreśla potrzebę harmonizacji regulacji dotyczących cyberbezpieczeństwa zarówno na poziomie UE, jak i w poszczególnych państwach członkowskich. Różnice w podejściu regulacyjnym do cyberbezpieczeństwa mogą mieć bezpośredni wpływ nie tylko na cyberbezpieczeństwo, ale także na rozwój cyfryzacji w różnych krajach oraz na konkurencyjność krajowych firm na globalnych rynkach.

Rozszerzenie zakresu i zwiększenie odporności

Dyrektywa NIS2 rozszerza zakres regulacji, aby objąć nowe sektory (np. zarządzanie ściekami, żywność, przestrzeń kosmiczna) na podstawie ich krytyczności dla gospodarki i społeczeństwa, włączając w to wszystkie średnie i duże firmy tych sektorów. Jednocześnie państwom członkowskim zapewniona jest elastyczność w identyfikowaniu mniejszych podmiotów o wysokim profilu ryzyka. Ustanowienie Europejskiej Sieci Organizacji Łącznikowych ds. Cyberkryzysów (EU-CyCLONe) ma na celu wspieranie zarządzania cyberbezpieczeństwem w przypadku incydentów i kryzysów na dużą skalę na poziomie UE.

Wzmocnienie wymagań bezpieczeństwa dla firm

Propozycja dyrektywy wzmacnia wymagania bezpieczeństwa dla firm, wprowadzając podejście oparte na zarządzaniu ryzykiem oraz zapewniając minimalną listę podstawowych elementów bezpieczeństwa, które muszą być stosowane. Ponadto wprowadza bardziej precyzyjne przepisy dotyczące procesu raportowania incydentów, treści raportów i terminów (w ciągu 24 godzin od odkrycia incydentu).

Zwiększona rola organów krajowych i harmonizacja reżimów sankcyjnych

Propozycja dyrektywy wprowadza surowsze środki nadzorcze dla organów krajowych, surowsze wymagania dotyczące egzekwowania przepisów i ma na celu harmonizację reżimów sankcyjnych w państwach członkowskich. Na poziomie europejskim propozycja wzmacnia cyberbezpieczeństwo kluczowych technologii informacyjnych i komunikacyjnych. Państwa członkowskie, we współpracy z Komisją i ENISA, będą musiały przeprowadzać koordynowane oceny ryzyka krytycznych łańcuchów dostaw.

Dyrektywa NIS2 reprezentuje znaczący krok naprzód dla UE w dziedzinie cyberbezpieczeństwa. Regulacja ta niewątpliwie pomoże wzmocnić odporność infrastruktur cyfrowych i promować współpracę między państwami członkowskimi. Firmy powinny dokładnie przeanalizować swoje obecne praktyki bezpieczeństwa, aby upewnić się, że spełniają nowe standardy i dokonać niezbędnych dostosowań. Naruszenia przepisów NIS2 mogą skutkować wysokimi karami, co stanowi solidny powód dla firm, aby poważnie podchodzić do kwestii cyberbezpieczeństwa.

NIS2 i co dalej?

Dyrektywa NIS2 stanowi znaczący postęp w zabezpieczaniu cyfrowej przyszłości Europy. Podnosi wymagania dotyczące cyberbezpieczeństwa i narzucając na firmy i instytucje nowe obowiązki, które muszą spełniać. Jej kompleksowe podejście, obejmujące zarówno wymogi w zakresie zarządzania ryzykiem. Jak i szczegółowo określone obowiązki raportowania, wymaga od organizacji nie tylko zwiększenia świadomości na temat cyberzagrożeń, ale również wdrożenia bardziej zaawansowanych strategii bezpieczeństwa. W rezultacie dyrektywa ta przyczynia się do wzrostu odporności sektorów kluczowych na incydenty cybernetyczne. Zwiększa również poziom zabezpieczeń we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej.

Zastosowanie się do przepisów NIS2 jest nie tylko obowiązkiem, ale również okazją dla firm do wzmocnienia ich procedur bezpieczeństwa i ochrony danych. To z kolei może przynieść korzyści reputacyjne i wzmacniać zaufanie klientów. Aby osiągnąć zgodność z dyrektywą i uniknąć surowych kar finansowych, organizacje muszą podejmować konkretne kroki w celu dostosowania swojej polityki cyberbezpieczeństwa i procedur operacyjnych. W tym kontekście współpraca sektora prywatnego z instytucjami regulacyjnymi. Wymiana najlepszych praktyk i kontynuacja dialogu na temat dalszych ulepszeń w zakresie cyberbezpieczeństwa pozostają kluczowe dla stałego rozwoju i adaptacji do nowych wyzwań w cyfrowej erze.